दुःख नाही, पण कंटाळा येतो

'तीन पैशाचा तमाशा'मधून मराठी नाटकांशी संबंध आलेले नि रॉक गायक असलेले नंदू भेंडे यांची मुलाखत निखील वागळे यांनी नुकतीच 'ग्रेट भेट'मधे घेतली. मराठीतले पहिले 'रॉकस्टार' अशी त्यांची ओळख वागळ्यांनी करून दिली. (१९७०च्या दशकातल्या घडामोडी-) 'तीन पैशाचा तमाशा'संबंधी ज्यांना माहिती असेल त्यांना 'एक चिमुकली होती खोली' आठवू शकेल किंवा त्यांचं इंग्रजीतलं नाटकही आठवू शकेल. नाटक, संगीत याबद्दल काही आपल्याला आत्ता बोलायचं नाहीये. त्यात काय कमी-जास्त असेल ते वेगळं. पण ही नोंद करण्याचं कारण हे आहे - 

तुम्ही २५ वर्षं आधी जन्माला आलात असं वाटतं का, या वागळ्यांच्या प्रश्नावर भेंडे हसत सकारात्मक उत्तर देतात. मग वागळे विचारतात की, याचं दुःख वाटतं का? त्यावर भेंडे हसत दुःख वाटत नसल्याचं सांगतात. त्यानंतर अशाच गप्पा होत जातात, त्यात पुन्हा संदर्भ येतो तेव्हा भेंडे म्हणतात की, '... मला कंटाळा आला.' त्यावर वागळे पुन्हा आधीचा संदर्भ देऊन म्हणतात की, म्हणजे दुःख नाही, पण कंटाळा आला, वैताग आला. यावर भेंडे हसतात आणि म्हणतात, हो, वाईटबिईट वाटलं नाही, दुःख नाही, पण कंटाळा आला.

- हे आजच्या नोंदीचं कारण.

वागळ्यांनी पकडलेला पॉईन्ट आणि भेंड्यांचं त्यावरचं हसत हसत उत्तर हे दोन्ही मजेशीर आहे.

एकूण आयुष्यातला कंटाळा ही गोष्ट जरा बाजूला ठेवली, तर फक्त मराठीपुरता असा काही कंटाळा आहे काय की जो जरा लक्ष दिलं तर आपसूक चढू शकतो?
असेल.
त्यावर बोलायचाही कंटाळा आलाय.

मासिकं, साप्ताहिकं. वर्तमानपत्रांचंही साधारण तसंच. त्यांचे स्वतःविषयीचे समज-गैरसमज. रेघेची सुरुवात यासंबंधीच्या कंटाळ्यातून झालेली असल्यामुळे ही नोंद केली. जोपर्यंत हा कंटाळा आहे तोपर्यंत रेघ चालू राहील अशी अपेक्षा करायला पाहिजे.
***

किती हा मठ्ठ चिखल, ही दलदल निलाजरी
किती हे ठाय कंटाळे, विटाळ, ही पारोसी

किती ही मठ्ठ मढवण, गढवण ही रोगणे
असे हे खेटते दिवस, आळस ही माखणी

सांकलेली रब्-रब् सांधी असैल जडावण
थकलेली बुर्-बुर् बसकण, जख्खड ही अळणी

चूळ भरून टाकावं जग

- मनोहर ओक
(मनोहर ओकच्या ऐंशी कविता, लोकवाङ्मय गृह, पान क्रमांक वीस)
***

जाऊ दे, आता गाणं ऐका-